دور ِ دنیای من خط قرمز نکش
زیر پاهای تو بشکنم آخرش
...
کوه غم و رنج بر آسمان و زمين
و
خود کوه
نازل شد
همه گريختند
آدم اما نميدانست
و
خود کوه
نازل شد
همه گريختند
آدم اما نميدانست
چه خبر شده
انه کان ظلوما جهولا
انه کان ظلوما جهولا
بی تو، ردیف و قافیه ها مرده شورشان
لعنت به لحظه لحظه ی دنیام بعد ازین
مثل "شعر"هایی بودی که در لحظه های خاص، سروده میشدند
و
قوت عاطفی بیشتری داشتند
تنم در کوزه ی کلمات می سوخت
اشباحی آشنا ، به اسمِ کاملم می خواندنم:
ما ترا دیده ایم
می شناسیم
تو شاعری
تو هرگز از هزاره یِ هول آور ِ حادثه
نخواهی گریخت
بلاگر فارسی
اشتراک در
پستها
تمام نظرات