تنم در کوزه ی کلمات می سوخت
اشباحی آشنا ، به اسمِ کاملم می خواندنم:
ما ترا دیده ایم
می شناسیم
تو شاعری
تو هرگز از هزاره یِ هول آور ِ حادثه
نخواهی گریخت
بلاگر فارسی
درباره من
- ملاتبار
- یک نفر گفته مرا هییییس! تو مجبوری که..../ گم شوی در دل ِ این قافیه ها، جوری که .../ "ضاقت الأرض" شود حکم ِ خدا در سالی/ و تو هم تکیه کنی، تکیه به آن نوری که .../ زل زده بر غزل بی کسی ِ چشمانت/ که تو اندازه ی عیسای خدا دوری که .../ چادر مشکی ِ خود را بتکانی در باد/ که تو محکوم، تو مجبور...، بگو زوری که .../ بوسه هم مثل هوا خیره به دنیا شده است/ در و دیوار گواهند، تو مأموری که .../ دو سه روزیست که من مرده ام و می دردم/ درد و هی درد، کمی درد به کافوری که .../ تنِِ عریان مرا از دهنت فاصله داد/ یک نفر گفته مرا هییییس! تو مجبوری که...
پستها
2 دیدگاه
نظر ارسالی توسط مهتاب در ۱۳ مهر ۱۳۸۸ ساعت ۱۷:۴۲
سلام سميه جان
يه كم حسه غمگيني رو القا ميكرد ! البته به من !
موفق باشي
نظر ارسالی توسط ملاتبار در ۱۳ مهر ۱۳۸۸ ساعت ۲۳:۳۳
درنمی رم از حسِ زرنگت!
ارسال یک نظر