حتی اگر ثانیه ای دل بکَنم
تو یکطرفِ دلم را بی حفاظ نگذاشتی
تا از تله اش در بروم

وقتی چادر رنگی از جلو گیره زده میشه
همون گیره ی فلزی ِ مشکی ای که به روسری ها می زنیم
بعد با این حالت، تمام قد در مقابل خدا می ایستیم برا نماز
رام ترین حالت م رو می چشم.

میکروب اگه زیرپوستی وارد بدن بشه، ضربه می زنه
وارد خون اگه بشه، بیشتر
و اگه به قلب برسه خلاصت می کنه
ببین چقدر تفاوت داره؟
درد می کنه الآن
خود خود قلب

اواسط بعدازظهر بود، خورشید غروب کرده بود، حیرت زدگی زیادی داشتم
چیزی رو نمی تونستم مشاهده کنم
هیچ صدایی نمی شنیدم
متوجه هیچ حس لامسه ای نمی شدم
آخه فلسفه ی قسم به و دست گذاشتن روی
قرآن!
توی دادگاه ها چیه
وقتی آرامش ِ دروغ رو بیشتر می کنه؟

شكستني‌ست تن من، كمي‌تر آهسته!

توان بغض ندارم، توان حتي اشك

لطفا صدايش را دربياوريد، كسي به فريادزدن مجبور است।

دنياي دلم براي كسي تنگ ست।
تو گويي همه‌ي چشمه‌ها هم، پياله ام را پر نمي‌كند।

به اندازه‌ي تمام گذشته، آينده ام!

اي ابرها! خانه تكاني كنيد.

خود را در دفتر خاطراتم ورق مي‌زنم، تا ردپاي گمگشته اي را پيدا كنم كه سالها در كنار من مرده است।
حقيقت تلخي ست।
مدفونم كنيد در گنجينه‌ي خاطراتم।
با من چه مي‌كني؟